Zachowania agresywne są bardzo często wynikiem nieumiejętności wyrażania złości, a także frustracji w wyniku deprywacji potrzeb psychicznych u dzieci. Bez szerszego spojrzenia na zachowania agresywne tj. analizy czynników wyzwalających te zachowania, reagujemy tylko na efekt (np. pobicie) a nie na przyczyny. Co nie skutkuje zmianą zachowania.

Negatywne wzorce środowiskowe oraz agresja w środkach masowego przekazu skutkują wzrostem zachowań agresywnych u dzieci. Dzieci uczą się poprzez modelowanie i naśladowanie zachowań innych osób. Obserwując agresję u innych – zaczynają postrzegać takie zachowania jako dopuszczalne.

Częsta korelacja miłości i kar (w tym cielesnych) powoduje, że dzieci uczą się, że chcąc osiągnąć jakiś efekt jedynym sposobem jest pokazanie swojej siły i wymuszenie na innych tego czego chcą.

Ignorowanie emocji dzieci i brak zgody na wyrażanie przez nie złości powoduje, że złość zostaje zablokowana a czasem niewielki bodziec wyzwala gwałtowny wybuch.

Brak akceptacji grupy i destrukcyjna struktura grupy wpływa na odrzucenie niektórych uczniów. Wczesnodziecięce odrzucenie powoduje wzrost prawdopodobieństwa występowania zachowań eksternalizacyjnych, w tym agresji wobec innych.

Zbudowanie pozytywnych wzorców grupowych i przyjazna dla wszystkich struktura grupy może być czynnikiem chroniącym dla dzieci i  zmniejszać zachowań agresywne w grupie.