Jedna z reguł psychologii społecznej podpowiada, że kiedy mamy wątpliwości jak się zachować w danej sytuacji –

z reguły zachowamy się jak większość ludzi, z którymi akurat przebywamy. Wiąże się z to z silną niechęcią do popełnienia błędu oraz obawą, przed byciem „innym”. W przypadku kiedy jesteśmy świadkami przemocy lub agresji i widzimy, że nikt nie reaguje często mamy do czynienia z mechanizmem SPOŁECZNEGO DOWODU SŁUSZNOŚCI – uznajemy, że jest jakiś ważny powód, który decyduje o tym, że nikt nie podejmuje działań, aby przerwać agresywne zachowanie. Do tego dochodzi do tego obawa, że jeśli wejdziemy w drogę agresorowi, sami staniemy się ofiarą.

Mechanizm ten szczególnie silnie działa w sytuacji niepewności (gdy czujemy, że sytuacja nas przerasta, jesteśmy bardziej skłonni “postąpić tak jak inni” i uważać, że to dobrze). Dlatego w czasie warsztatu jasno i konkretnie mówimy uczniom, które zachowania to agresja, które przemoc.

W wielu grupach klasowych tworzy się nieformalna norma dotycząca tego kto jest akceptowany w grupie, a kto nie. Akceptacja lub brak akceptacji bardzo często związany jest z takimi obszarami życia młodego człowieka jak wygląd, status materialny, sytuacja rodzinna lub wyniki w nauce. Nieprzewidywalność tworzonej nieformalnej normy bardzo często wywołuje w młodych ludziach uczucie bezsilności i braku możliwości zmiany ich sytuacji.

To może  zniechęcać do poszukiwania pomocy u innych, w szczególności dorosłych. Poczucie osamotnienia może z kolei prowadzić do zachowań autodestrukcyjnych.