Grupa wiekowa
Klasy 2-4 szkoły podstawowej
cele
Cel edukacyjny
- Nauka komunikatu ułatwiającego werbalizacje złości „ Czuję złość ponieważ…”
- Poznanie sposobów na konstruktywne rozładowywanie złości „jak mogę inaczej pokazać złość?”
Cel wychowawczy
- Wzmocnienie prawidłowych wzorców komunikacyjnych oraz zachowań, przez które okazujemy szacunek wobec emocji innych
- Wzmocnienie prawidłowych postaw opartych o wypracowane zasady grupowe
cel korekcyjny
- Rozpoznawanie własnych emocji i ich komunikowanie
- Uświadomienie, że każda emocja jest dobra lecz nie każde zachowanie pod wpływem tej emocji dobre
- Korekcyjne doświadczanie sytuacji, w której otwarcie komunikujemy własne uczucia
zarys narracji dramowej
Uczniowie w rolach mieszkańców lukrowego miasta towarzyszą żeglarzowi, który szuka sposobu na poradzenie sobie ze swoją złością. W lukrowym mieście, gdzie dotychczas wszyscy odnosili się do siebie z szacunkiem, nastąpiła tajemnicza zmiana zachowania. Mieszkańcy zaczęli się kłócić i bić. Zadaniem uczniów będzie odkryć przyczynę tej zmiany i uratować miasto przed zagładą. Pomoże im w tym tajemniczy posąg.
dlaczego powstał ten warsztat?
Złość jest często traktowana jako negatywna emocja co tworzy przekonanie, że nie można jej odczuwać, mówić o niej. Dzieci ucząc się poprzez modelowanie obserwują dorosłych, którzy nie mówią o złości lecz pokazują ją poprzez krzyki czy też uderzanie.
Ta sytuacja powoduje, że dzieci nie znają innych sposobów na sygnalizowanie emocji złości, niż bicie czy też dokuczanie.
W sytuacji częstego niezaspokojenia potrzeb psychicznych (bezpieczeństwa, akceptacji, przynależności) pojawia się frustracja, której dzieci nie potrafią inaczej zakomunikować, niż poprzez zachowania nacechowane gniewem czy złością.
Zadaniem nas, dorosłych, jest stwarzać sytuacje, w której dzieci mogą w bezpieczny dla siebie sposób mówić o przyczynach złości i uczyć się nowych konstruktywnych sposobów jej rozładowywania.