Klasy 4-6 szkoły podstawowej
Uczniowie w roli reporterów i ekspertów z różnych dziedzin (lekarzy, psychologów, nauczycieli) tworzą program telewizyjny w oparciu o studium autentycznego przypadku opisanego w prasie, na temat hospitalizacji nastolatka w wyniku zaburzeń związanych z nadużywaniem komputera. Uczniowie próbują odpowiedzieć na pytanie „Jak mogło dojść do przedstawionej w prasie sytuacji”? Istotnym elementem warsztatu jest tworzenie listu do rodziców i do bohatera historii w których uczniowie ujawniają ważne potrzeby w relacji rodzic-dziecko.
Z doświadczenia pracy z rodzicami oraz uczniami wynika, że korzystanie przez dzieci i młodzież z treści niedozwolonych lub korzystanie z treści nieadekwatnych do wieku są częstym zjawiskiem. Co więcej — rodzice sami przyznają, że nie znają, ani nie kierują się międzynarodową klasyfikacją treści PEGI przy kupnie lub udostępnianiu dzieciom gier i aplikacji cyfrowych.
Ponieważ niewielka część rodziców zagłębia się w fabułę gier i aplikacji, z których korzystają dzieci, rzadko powstają przewodniki po świecie wirtualnym pisane dla rodziców.
Zauważalny trend nadopiekuńczości współczesnego rodzicielstwa tworzy przekonanie, że najbliższa okolica nie jest już bezpiecznym miejscem, co odstrasza dzieci od spontanicznych sportów i zabaw. Dzieci wybierają więc znane, łatwe i szybkie metody zaspokajania ważnych potrzeb tj. rekreacji, osiągnięć, przynależności. To komputer i gry.
Dzieci nie rozumieją zwykle ogólnego pojęcia „uzależnienie od komputera” i nie zdają sobie sprawy, że ma ono związek z „uzależnieniem od pobudzenia”. Naturalne pobudzenie dają dzieciom działania w innych ważnych obszarach ich życia: zainteresowania, satysfakcjonujące więzi z rówieśnikami i znaczącymi dorosłymi, ich ambicje i osiągnięcia edukacyjne oraz kultura norm grupowych, w której dorastają. Dlatego dyskusja na forum o doświadczeniach dzieci, postawach i stosunku do tych ważnych kwestii uważnie moderowana przez prowadzącego jest korzystna, bo modeluje konstruktywne postawy wśród uczniów.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowe
Uczniowie w roli reporterów odkrywają historię Kasi, która za namową rówieśników okłamała rodziców, a następnie znalazła się na dyskotece, gdzie miała do czynienia z alkoholem i narkotykami. Konsekwencją stała się utrata przytomności i śpiączka. Grupa odkrywa zależności przyczynowo–skutkowe, które doprowadziły do tej sytuacji oraz tworzy plan jak zabezpieczyć młodych ludzi przed ryzykiem takich zdarzeń.
Sięganie po środki psychoaktywne ma duży związek z zależnościami społecznymi, w których funkcjonują młodzi ludzie. Stosowanie tych substancji często staje się istotnym aspektem przynależności do grupy rówieśniczej. Uzależniona w ten sposób osoba może nie doznawać objawów zależności fizjologicznej, ale odczuwać silną potrzebę sięgnięcia po substancje psychoaktywne, gdy wchodzi w kontakt ze swoją grupą.
Jednym z młodzieżowych modeli korzystania ze środków psychoaktywnych jest preferowanie substancji o krótkim czasie działania, tak aby móc wrócić do domu tego samego dnia „w miarę trzeźwym”. Nastąpił całkowity odwrót od robienia sobie zastrzyków (co trudno ukryć), a w ostatnich latach również od inhalacji (wciągania przez nos). W młodych ludziach kształtuje się przekonanie, że palenie lub zażywanie tabletek to nie narkomania.
Nowym modelom i wzorcom korzystania z substancji psychoaktywnych często towarzyszy przekonanie młodzieży o nieszkodliwości marihuany i haszyszu, dodatkowo wzmacniane faktem zastosowania ich jako substancji leczniczych.
W pracy z dziećmi i młodzieżą warto pamiętać, że częstą przyczyną sięgania po środki psychoaktywne jest zaburzona wieź emocjonalna z dorosłymi, brak otwartej komunikacji z dorosłymi oraz poszukiwania akceptacji rówieśniczej. Dlatego należy dążyć do budowania i wspierania konstruktywnych zachowań, dobrych relacji w szkole i wzmacnianie prawidłowego funkcjonowania grup rówieśniczych.
My, dorośli, mamy za zadanie kształtować przekonania dziecka i nastolatka, dotyczące narkotyków czy alkoholu, ale również właściwe i pozytywne przekonania o sobie samym.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej
Uczniowie poznają i odgrywają historię Mirka, który za namową kolegów z klasy sięgnął po dopalacze. Konsekwencją poznanego zdarzenia był pobyt w szpitalu i trudna rozmowa z rodzicami. Uczniowie w szerszej perspektywie analizują obserwacje: „co młodzi ludzie robią, aby zyskać sympatie innych?”. Następnie próbują wypracować asertywne postawy. Praca kończy się rytuałem grupowym, wspierającym zasoby indywidualne każdego z uczniów.
Sięganie po środki psychoaktywne ma duży związek z zależnościami społecznymi, w których funkcjonują młodzi ludzie. Stosowanie tych substancji często staje się istotnym aspektem przynależności do grupy rówieśniczej. Uzależniona w ten sposób osoba może nie doznawać objawów zależności fizjologicznej, ale odczuwać silną potrzebę sięgnięcia po substancje psychoaktywne, gdy wchodzi w kontakt ze swoją grupą.
Jednym z młodzieżowych modeli korzystania ze środków psychoaktywnych jest preferowanie substancji o krótkim czasie działania, tak aby móc wrócić do domu tego samego dnia „w miarę trzeźwym”. Nastąpił całkowity odwrót od robienia sobie zastrzyków (co trudno ukryć), a w ostatnich latach również od inhalacji (wciągania przez nos). W młodych ludziach kształtuje się przekonanie, że palenie lub zażywanie tabletek to nie narkomania.
Nowym modelom i wzorcom korzystania z substancji psychoaktywnych często towarzyszy przekonanie młodzieży o nieszkodliwości marihuany i haszyszu dodatkowo wzmacniane faktem zastosowania ich jako substancji leczniczych.
W pracy z dziećmi i młodzieżą watro pamiętać, że częstą przyczyną sięgania po środki psychoaktywne jest zaburzona więź emocjonalna z dorosłymi, brak otwartej komunikacji z dorosłymi oraz poszukiwania akceptacji rówieśniczej. Dlatego należy dążyć do budowania i wspierania konstruktywnych zachowań, dobrych relacji relacje w szkole i wzmacnianie prawidłowego funkcjonowania grup rówieśniczych.
My, dorośli, mamy za zadanie kształtować przekonania dziecka i nastolatka, dotyczące narkotyków czy alkoholu, ale również właściwe i pozytywne przekonania o sobie samym.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowe
Uczniowie badają historię Jacka wychowującego się w rodzinie z problemem alkoholowym. Jacek opiekuje się młodszym bratem, jednak sam przestaje sobie radzić ze sobą i ze swoimi obowiązkami. Uczniowie po zapoznaniu się z sytuacją Jacka tworzą plan pomocy i listę osób i instytucji, do których Jacek może się zgłosić. Historia Jacka staje się przy tym wyzwalaczem dyskusji „na co mogłaby liczyć w klasie osoba borykająca się z podobnym problemem?”
Dzieci pochodzące z rodzin alkoholowych borykają się ze wstydem, często również obarczają się winą za nałóg rodziców. Przekonanie: „nie mów, nie czuj, nie ufaj” utrudnia ich rozwój oraz zaburza relacje rówieśnicze. Brak konstruktywnego wsparcia ze strony dorosłych i rówieśników skutkuje poczuciem osamotnienia, co z kolei zwiększać może ryzyko zachowań destrukcyjnych. Świadomość, że nie tylko „ja borykam się z tym problemem” zwiększa odwagę w mówieniu o swoich trudnościach i w poszukiwaniu pomocy.
Istotnym elementem pracy z młodzieżą jest również wskazanie konsekwencji korzystania ze środków psychoaktywnych, nie tylko z perspektywy nastolatka, ale z perspektywy dorosłego, który założył rodzinę oraz strat jakie ponosi on oraz jego najbliżsi. Pozwala to spojrzeć szerzej na problem i wzmocnić przekaz, że nie ma „bezkarnego picia alkoholu”.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowe
Uczniowie poznają historię Marcina, który wracając z imprezy zostaje potracony przez samochód. Uczniowie zastanawiają się, co wydarzyło się na imprezie i jakie były motywy sięgnięcia przez Marcina po alkohol. Uczniowie improwizują również rozmowę z rodzicami na temat zdarzeń na imprezie, zastanawiając się następnie nad problemem i wyzwaniem jakim jest odmawianie rówieśnikom w takich sytuacjach oraz czynnikami pomagającymi w odmowie.
Sięganie po środki psychoaktywne ma duży związek z zależnościami społecznymi, w których funkcjonują młodzi ludzie. Stosowanie tych substancji często staje się istotnym aspektem przynależności do grupy rówieśniczej. Uzależniona w ten sposób osoba może nie doznawać objawów zależności fizjologicznej, ale odczuwać silną potrzebę sięgnięcia po substancje psychoaktywne, gdy wchodzi w kontakt ze swoją grupą.
Jednym z młodzieżowych modeli korzystania ze środków psychoaktywnych jest preferowanie substancji o krótkim czasie działania, tak aby móc wrócić do domu tego samego dnia „w miarę trzeźwym”. Nastąpił całkowity odwrót od robienia sobie zastrzyków (co trudno ukryć), a w ostatnich latach również od inhalacji (wciągania przez nos). W młodych ludziach kształtuje się przekonanie, że palenie lub zażywanie tabletek to nie narkomania.
Nowym modelom i wzorcom korzystania z substancji psychoaktywnych często towarzyszy przekonanie młodzieży o nieszkodliwości marihuany i haszyszu dodatkowo wzmacniane faktem zastosowania ich jako substancji leczniczych.
W pracy z dziećmi i młodzieżą watro pamiętać że częstą przyczyną sięgania po środki psychoaktywne jest zaburzona wieź emocjonalna z dorosłymi, brak otwartej komunikacji z dorosłymi oraz poszukiwania akceptacji rówieśniczej. Dlatego należy dążyć do budowania i wspierania konstruktywnych zachowań, dobrych relacji relacje w szkole i wzmacnianie prawidłowego funkcjonowania grup rówieśniczych.
My, dorośli, mamy za zadanie kształtować przekonania dziecka i nastolatka, dotyczące narkotyków czy alkoholu, ale również właściwe i pozytywne przekonania o sobie samym.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowe
Uczniowie poznają historię Szymona, który będąc aktywnym sportowcem oraz osobą bardzo towarzyską z biegiem czasu ogranicza własną aktywność do gier komputerowych oraz palenia marihuany. Zadaniem uczniów jest poznanie osobistych motywów kierujących Szymonem oraz określenie jakie konsekwencje mogą go spotkać, jeśli nie nastąpi zmiana w jego postawach.
Sięganie po środki psychoaktywne ma duży związek z zależnościami społecznymi, w których funkcjonują młodzi ludzie. Stosowanie tych substancji często staje się istotnym aspektem przynależności do grupy rówieśniczej. Uzależniona w ten sposób osoba może nie doznawać objawów zależności fizjologicznej, ale odczuwać silną potrzebę sięgnięcia po substancje psychoaktywne, gdy wchodzi w kontakt ze swoją grupą.
Jednym z młodzieżowych modeli korzystania ze środków psychoaktywnych jest preferowanie substancji o krótkim czasie działania, tak aby móc wrócić do domu tego samego dnia „w miarę trzeźwym”. Nastąpił całkowity odwrót od robienia sobie zastrzyków (co trudno ukryć), a w ostatnich latach również od inhalacji (wciągania przez nos). W młodych ludziach kształtuje się przekonanie, że palenie lub zażywanie tabletek to nie narkomania.
Nowym modelom i wzorcom korzystania z substancji psychoaktywnych często towarzyszy przekonanie młodzieży o nieszkodliwości marihuany i haszyszu dodatkowo wzmacniane faktem zastosowania ich jako substancji leczniczych.
W pracy z dziećmi i młodzieżą watro pamiętać że częstą przyczyną sięgania po środki psychoaktywne jest zaburzona więź emocjonalna z dorosłymi, brak otwartej komunikacji z dorosłymi oraz poszukiwania akceptacji rówieśniczej. Dlatego należy dążyć do budowania i wspierania konstruktywnych zachowań, dobrych relacji relacje w szkole i wzmacnianie prawidłowego funkcjonowania grup rówieśniczych.
My, dorośli, mamy za zadanie kształtować przekonania dziecka i nastolatka, dotyczące narkotyków czy alkoholu, ale również właściwe i pozytywne przekonania o sobie samym.
Klasy 7-8 szkoły podstawowej oraz szkoły ponadpodstawowe
Uczniowie w roli ekspertów odkrywają historię bohatera i zdarzeń, w których mógł brać udział. Metodą projekcji odgrywają najczęstsze zdarzenia, które można zakwalifikować do zachowań ryzykownych w życiu młodych osób. Ważnym elementem pracy jest wcielenie się w role ekspertów, którzy odpowiadają rodzicom na pytania dotyczące przyczyn zachowań ryzykownych dzieci i sposobów skutecznego reagowania. Uczniowie w trakcie warsztatów mają możliwość w sposób anonimowy zadać pytania dotyczące uzależnień i używek tak, aby z pomocą dorosłych odnaleźć odpowiedzi, obalić mity i błędne przekonania.
W obecnym świecie bardzo dużo zdarzeń i trudnych sytuacji rozgrywa się w wirtualnej rzeczywistości. My, dorośli, często nie mamy dostępu do tego świata, co sprawia, że dzieci i młodzież dorastają w osamotnieni1u.
Stwarzając warunki do projekcyjnej pracy zapraszamy uczniów do tego, aby wpuścili nas do swojego świata. Pozwala to nam, abyśmy jako goście mogli pomóc budować kierunkowskazy do kształtowania konstruktywnych wzorców zachowań i radzenia sobie z problemami.
Jest wiele pytań które nurtują dzieci i młodzież (szczególnie w okresie dorastania). Warto aby to dorośli stawali się ekspertami, którzy dają odpowiedzi przy jednoczesnej akceptacji wątpliwości i trudności jakie towarzyszą młodzieży.
Poruszanie problemów młodzieży na forum grupy buduje otwartość i bezpieczeństwo. Dzięki temu młodzież może się uczyć rozmawiać o emocjach i konfliktach wewnętrznych.
Bezpieczeństwo i otwartość we wzajemnych relacjach oraz więź z dziecka z dorosłym są czynnikami chroniącymi przed zachowaniami ryzykownymi.