warsztaty epsilon

PROFILAKTYKA CYBERPRZEMOCY

Grupa wiekowa

Klasy 4-8 szkoły podstawowej

cele
Cel edukacyjny
Cel wychowawczy
cel korekcyjny
zarys narracji dramowej

Uczniowie w roli ekspertów mają za zadanie odkryć przyczyny załamania emocjonalnego bohaterki historii. Badając jej facebookowy profil zastanawiają się nad przyczynami negatywnych komentarzy wobec bohaterki. Zadaniem uczniów będzie zaprojektowanie planu pomocy dla bohaterki historii.

dlaczego powstał ten warsztat?

97 % dzieci i młodzieży, w wieku 11 – 19 lat, korzysta z internetu, spędzając średnio w sieci 17,5 godz. tygodniowo.


W Polsce ponad połowa dzieci korzystających z Internetu doświadczyła przemocy w sieci, w tym:

47% wulgarnego wyzywania,

21% poniżania i ośmieszania,

16% szantażowania i zastraszania,

14% publikowania w sieci kompromitujących je materiałów.

Wrażenie anonimowości działań w sieci może sprzyjać poczuciu bezkarności u sprawców i powodować, że zaangażują się w działania agresywne i przemocowe, których nie dopuściliby się w rzeczywistości

Sprawca cyberprzemocy komunikuje się z ofiarą za pomocą komputera i najczęściej nie jest w stanie odbierać niewerbalnych komunikatów ze strony ofiary.

Taka sytuacja może powodować że sprawca nie będąc świadomy krzywdy jaką wyrządza, może eskalować własne działania.

Bardzo istotne staje  się uwrażliwienie młodych ludzi na treści jakie umieszczają w sieci i konsekwencje jakie mogą one wywoływać zarówno wobec nich samych jak i wobec innych, a także na skutki własnych działań wobec innych.

 

Grupa wiekowa

Szkoły ponadpodstawowe

cele
Cel edukacyjny
Cel wychowawczy
cel korekcyjny
zarys narracji dramowej

Uczniowie pracują w oparciu o pamiętnik dziewczyny, w którym bohaterka opisuje zdarzenia z życia związane z doświadczaniem hejtu internetowego. Uczniowie wcielając się w role odkrywają kolejne etapy przemocy, której doświadczała bohaterka. Jednym z zadań jest udzielenie Amandzie wsparcia w jej sytuacji.

dlaczego powstał ten warsztat?

Współczesne dzieci dorastają w świecie, który różni się od tego, w jakim wyrastali ich rodzice. Jedną z  różnic jest dostęp do internetu, który staje się często dla nich głównym źródłem informacji oraz narzędziem do nawiązywania i utrzymywania relacji z rówieśnikami.

Dzieci i młodzież często żyją w przekonaniu, że dorośli nie rozumieją nowych technologii lub oceniają je wyłącznie negatywnie. Dlatego często uznają, że nie ma sensu prosić o pomoc jeśli pojawi się taka potrzeba.

Dlatego my dorośli musimy budować w dzieciach przekonanie, że z należytą uwaga zajmiemy się ich problemami których doświadczają w wirtualnej rzeczywistości.

Internet może stać się narzędziem wykorzystywanym do krzywdzenia innych a emocje, jakie się w takich sytuacjach pojawią będą takie same, jak w świecie rzeczywistym. Dlatego należy uwrażliwiać dzieci na to, co robią zarówno w świecie realnym jak i wirtualnym, i że ich słowa mają taką sama siłę zarówno w realnej sytuacji interpersonalnej, jak i w internecie.